Ενδοδοντική θεραπεία μπορεί να γίνει σε όλα τα δόντια. Περιστασιακά κάποιο δόντι ίσως να μην έχει την δυνατότητα να θεραπευτεί, κυρίως όταν οι ριζικοί σωλήνες δεν είναι προσπελάσιμοι, ή όταν η ρίζα είναι πολύ αδύνατη, ή διαπιστωθεί επίμηκες κάταγμα, ή όταν το δόντι δεν έχει επαρκή στήριξη από το περιβάλλον οστό, ή όταν το ίδιο το δόντι δεν μπορεί να αποκατασταθεί προσθετικά.

Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις αυτές μπορεί να απαιτηθεί η συνδρομή της χειρουργικής ενδοδοντίας.

Η επιτυχία εξαρτάται κυρίως από την ποιότητα της ενδοδοντικής θεραπείας, η οποία έχει άμεση σχέση με τη επιστημονική γνώση, την εμπειρία, τον τεχνολογικό εξοπλισμό και την τεχνική δεξιότητα του ενδοδοντολόγου.

Δευτερεύοντες παράγοντες που επηρεάζουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι η αρχική πάθηση του δοντιού για τη οποία έγινε η ενδοδοντική θεραπεία, η ποιότητα της μυλικής αποκατάστασης που θα ακολουθήσει, η κατάσταση του περιοδοντίου (ούλα), καθώς επίσης η γενική και στοματική υγεία του ασθενή.

Τα ποσοστά επιτυχίας της lege artis ενδοδοντικής θεραπείας είναι ιδιαίτερα υψηλά και κυμαίνονται μεταξύ 85-95%. Αν υπολογίσει κανείς ότι το 90% των περιστατικών που αποτυγχάνουν αντιμετωπίζονται με τη διαδικασία της χειρουργικής ενδοδοντικής θεραπείας, τότε το συνολικό ποσοστό επιτυχίας υπερβαίνει το 90% των περιπτώσεων .

Ο αριθμός των επισκέψεων εξαρτάται από την αρχική πάθηση και το βαθμό δυσκολίας κάθε περιστατικού.

Αρκετές περιπτώσεις ολοκληρώνονται σε μία επίσκεψη. Η πλειονότητα των περιστατικών αντιμετωπίζονται σε 2 επισκέψεις, με μεσοδιάστημα 3-7 ημερών, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αντισηπτική δράση των φαρμάκων που τοποθετούνται μέσα στο δόντι.

Ειδικοί λόγοι μπορεί να επιβάλλουν την παρακολούθηση του περιστατικού σε περισσότερες επισκέψεις, όπως η ύπαρξη οδοντοφατνιακού αποστήματος, η ύπαρξη ρίζας που δεν έχει ολοκληρωθεί η διάπλασή της κλπ.

Η ενδοδοντική θεραπεία, όπως κάθε μικροχειρουργική ιατρική πράξη, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση, συνήθως ήπιας, μετεπεμβατικής συμπτωματολογίας.

Μετά το τέλος κάθε σταδίου και την πάροδο της αναισθησίας μπορεί να υπάρξει μικρή ενόχληση, που κυμαίνεται από ήπιο ή σπανιότερα έντονο πόνο και αντιμετωπίζεται με τη λήψη κοινών αναλγητικών ή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Οι ενοχλήσεις είναι συνήθως συχνότερες μετά το στάδιο της τελικής έμφραξης των ριζικών σωλήνων και υποχωρούν μετά το πρώτο 48ωρο.

Αν το δόντι εξακολουθεί να είναι επώδυνο μετά την πάροδο  10-15 ημερών επιβάλλεται η επανεξέταση της περίπτωσης.

Σε ορισμένες περιπτώσεις προβαίνουμε στην προληπτική/σκόπιμη ενδοδοντική θεραπεία ενός δοντιού όταν κριθεί ότι ο τροχισμός του δοντιού για την προσθετική του αποκατάσταση, συνήθως με στεφάνη, έχει σημαντικές πιθανότητες να επηρεάσει αρνητικά τη φυσιολογία του πολφού ή χρειαζόμαστε το χώρο του ριζικού σωλήνα για την τοποθέτηση ενδορριζικού άξονα.

Η αντιβίωση μπορεί να βοηθήσει αρχικά στη μείωση του οιδήματος και του πόνου, αλλά δεν θα αντιμετωπίσει την αιτία, που είναι το μολυσμένο εσωτερικό του δοντιού, με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα να υπάρξει επιδείνωση.

Στην περίπτωση αυτή η ενδοδοντική θεραπεία είναι απαραίτητη, ώστε να αφαιρεθεί το μολυσμένο περιεχόμενο των ριζικών σωλήνων. Η άμεση διάνοιξη του δοντιού και η εφαρμογή του πρωτοκόλλου χημικής-μηχανικής απολύμανσης των ριζών από τον ενδοδοντολόγο θα συμβάλλει στην ταχύτερη πάροδο των οξέων συμπτωμάτων (πόνος, οίδημα) και στην επιτυχή έκβαση του περιστατικού.

Ένα δόντι χρειάζεται να υποβληθεί σε ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) όταν ο πολφός του παρουσιάζει μη αντιστρεπτή φλεγμονή ή νέκρωση.

Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι :

• παρατεταμένη ευαισθησία σε ζεστά ή κρύα ερεθίσματα
• αυτόματος συνεχής πόνος
• οίδημα και ευαισθησία στη ψηλάφηση ή στην μάσηση
• εμφάνιση συριγγίου
• δυσχρωμία του δοντιού

Σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα και το πρόβλημα εντοπίζεται σε τυχαίο ακτινογραφικό έλεγχο.